Vandaag werden we gewekt door onze nieuwste vriend Frank. Frank was de hele nacht op patrouille om zeker te weten dat iedereen wel sliep en het naar z’n zin had. Als Mika begon te huilen kwam hij kijken of hij kon helpen.

We zijn wat later opgestaan dan de bedoeling was, maar we waren tenminste wel allemaal uitgerust. Bij onze ontmoeting op Hawaii had Mary Ann ons al verteld dat je heel goed kunt walvisspotten in Monterey, ongeveer 45 minuten rijden van hun huis. Rond 12u zijn wij richting de kust vertrokken. Een mooie rit door een bergachtig landschap en uitgestrekte velden en duinen.

In Monterey aangekomen bleek dit een schattig dorpje te zijn, wat zo door kon gaan voor een Frans vissersdorpje. We hadden de auto in Fishermans’ wharf geparkeerd en liepen de pier op, in de hoop nog mee te kunnen met een excursie. Gelukkig ging er nog een om half 2. Tijdens het boeken kwam de vorige groep vol enthousiasme terug, helemaal vrolijk door wat ze gezien hadden. Dat beloofde wat!!

De buggy mocht niet mee dus Mika werd in de draagzak gehesen waar hij bijna gelijk in slaap viel. Bij het verlaten van de haven voeren we langs een golfbreker doe vol zat met zeeleeuwen. Geloof me, als je ze al niet zag, dan rook je ze wel. Ze zwaaiden naar ons en we zwaaiden terug. Het duurde ongeveer 20 minuten voor we echt goed op het open water zaten. Vrijwel direct kwam de eerste walvis ons begroeten. Hij lag lekker te luieren in het water en af en toe zag je een kop of vin boven komen. Wat een magisch gezicht. Hoe verder we het water opgingen hoe meer walvissen we zagen. Soms wel vijf of zes tegelijk. Ook zwommen er volgens de schipper vrij zeldzame exemplaren tussen.

We voeren wat verder zuidwaarts omdat de schipper vermoedde dat we daar we eens dolfijnen zouden kunnen zien. Hij kreeg gelijk. Deze vriendelijke beesten vonden het leuk om stukken met de boot mee te zwemmen. Af en toe sprongen ze ook boven het oppervlak uit. Ook dat is een prachtig gezicht. De ene na de andere dolfijn trok aan ons voorbij en gaven een mooie show weg. Het leek alsof ze met de boot speelden.

Op de terugweg naar de kust bekeken we het water nog eens goed. We zagen dat er ontzettend veel kwallen onder de boot doorzwommen. Hoewel minder indrukwekkend dan de dolfijnen en walvissen, was dit een mooi gezicht.

Ook zagen we een mooi natuurverschijnsel. Aan het oppervlak zwom een gigantische hoeveelheid krill. Dit zijn kleine vislarven, die weer opgegeten worden door bijvoorbeeld sardienen. Als er een school sardienen aankwam, raakten de krill in paniek, wat eruit zag als een soort regen op het water. Dat was weer een signaal voor de vogels, dat er voor hun ook een lekker hapje te krijgen was.

Na ongeveer 3 uur zat onze boottocht er weer op. Mika werd ongeveer 2 minuten voor het aanmeren weer wakker en had dus de hele trip geslapen. Op de pier hebben wij nog even van een drankje en een hapje genoten voor we weer terugreden naar Morgan Hill.

We hebben Will en Mary Ann opgehaald en zijn richting San Jose gereden. Een grote plaats onder San Francisco, waar Will en Mary Ann hiervoor hebben gewoond. Zij kenden daar een gezellig Mexicaans restaurant waar we taco’s hebben gegeten. Want dat hoort op dinsdag. Ze hadden verschillende varianten. Dave heeft ze allemaal geprobeerd. Terug bij het huis zijn we weer lekker gaan slapen. Morgen gaan wij San Francisco verkennen!

Groetjes Daphne