Vandaag was het weer erg vroeg opstaan (5 uur ‘s ochtends) want om 6 uur kwam de shuttle naar het vliegveld. De grote, lange reis terug naar Nederland stond voor de boeg, met maar liefst drie vluchten - van San Francisco naar Dallas Fort Worth, naar Minneapolis St Paul, naar Amsterdam. De eerste vlucht was zondag om 8:33 (lokale tijd) en de aankomst in Nederland stond gepland op maandag om 12:15. Dat leverde vooraf al wat gedoe op, want op de heenreis hadden we in Minneapolis door de korte overstaptijd voor het grote vliegveld een vlucht gemist. Nu op de terugreis vlogen we weer via Minneapolis, en bleek dat we door vertraging nóg minder overstaptijd hadden. Gelukkig waren we inmiddels vijf vluchten verder en hadden we ons inmiddels een systeem aangeleerd.

Iets voor zessen zaten we al in de shuttle naar het vliegveld. De eerste vlucht (via United Airlines) verliep soepel en na een vlucht van 3,5 uur zaten we in Dallas. Hier kwamen we erachter dat de vlucht naar Minneapolis vertraging had en de overstaptijd erg ingekort was, van 1,5 uur naar 45 minuten. De vraag was dus even, moeten we omboeken of het toch erop wagen? Omboeken zou betekenen dat we pas een dag later zouden vliegen en de hulplijn van Delta was niet erg behulpzaam, dus besloten we het erop te wagen.

We moesten de bagage ophalen en weer opnieuw inchecken voor de komende vluchten en opnieuw door security. Hier hadden we, mede door de vertraging, een lange poos om door te brengen op het vliegveld. Het was al middag dus besloten we bij T.G.I.Fridays een maaltijd te benutten. Inmiddels was het bijna 7 uur ‘s avonds (in Dallas) en begin het boarden. Aangezien we met de kleine reisden mochten we als eerste naar binnen. De vlucht zou 19:20 vertrekken maar dit werd ook al weer wat later, dus dat betekend dat de aansluiting korter werd...

Na ruim 2 uur vliegen kwamen we op MSP aan. Meerdere reizigers, waaronder ook Nederlanders, hadden al aangegeven dat ze de vlucht naar Amsterdam moesten halen, dus werd vriendelijk verzocht dat bij aankomst de mensen die géén haast hadden, even zouden blijven zitten. En verdomd, een hoop mensen bleven zitten en lieten ons voor gaan. Ook hier hadden we een systeem. Dave, ik en Mika (in de draagzak) renden vooruit naar de gate om te zorgen dat we mee konden, terwijl Daphne en Anita de wandelwagen en extra handbagage zouden meenemen. Na tien minuten stevig doorlopen waren Dave, Mika en ik bij de gate, waar bleek dat we zo ongeveer de laatste passagiers waren. Echter, doordat we bij de vorige vlucht als eerste ingestapt waren, kwam de bagage die we bij de gate ingechecked hadden als laatste naar boven. Gelukkig stond er een transportkar met chauffeur voor ze klaar. Vijf minuten na ons kwamen ze bij de gate aangescheurd en konden we allemaal naar binnen.

De laatste vlucht naar Amsterdam duurt zo’n 7 uur en drie kwartier. We vlogen deze keer in een Boeing 787, die gelukkig wat ruimer was dan de vorige toestellen. Daphne, Dave en ik zaten naast elkaar en na het gangpad zat Anita. Deze vlucht werd door KLM uitgevoerd en de stewardessen zagen Mika al van ver aankomen. Ze hadden een wiegje over, maar dan moesten we van plaats wisselen met iemand die aan het begin van het compartiment zat. Gelukkig werkte deze (zeer dikke) man mee en konden Daphne en ik naar voren. Daar werd dus een wiegje aan de wand geplaatst zodat Mika zijn eigen bedje had. Ook als er een flesje voor Mika opgewarmd moest worden waren se medewerkers erg behulpzaam en door de hele vlucht heen zorgzaam, en niet alleen bij ons. In de avond konden we kiezen uit pasta of gehaktballetjes, in de ochtend kregen we nog een klein ontbijtje. De vlucht verliep soepel en Mika doorstond alles zonder ook maar een kik te geven. Oké, alleen als hij honger had of een volle luier, maar dat was alles.

Rond twaalven werd de landing ingezet en rond 12:45 stonden we weer op Nederlandse bodem. Onze reis was bijna ten einde en de jetlag begon een beetje toe te slaan. Tijd om naar huis te gaan en een beetje bij te komen(!) van onze vakantie...

De hele aanstichting van deze vakantie was natuurlijk het huwelijk van Connelly en Stephanie, als jullie dit lezen: ontzettend bedankt voor de uitnodiging, het was een geweldig feest en ook de tour door Dallas was leuk, net als de ontmoeting met Ralphie. Ook boden jullie aan om bij jullie te logeren, terwijl jullie midden in de planning van het feest zaten. Gekkies!

En ook heel erg bedankt Will en Mary Ann, voor het logeren en avondeten, de bescherming van Frank, de tour door San Francisco en alle tips voor de Bay Area en Hawaii. Hopelijk zien we jullie allemaal snel weer!