Eindelijk was de dag aangebroken, de voornaamste reden van onze reis: de trouwdag! Daphne sliep vannacht bij Mary Ann in het Ace Hotel (de dames hadden gister een night out, terwijl de heren de bachelor party hadden). Die moest nog naar ons huis, terwijl ik nog sliep. Bob was zo vriendelijk om Daph op te halen. Logisch, want hij had een dikke Corvette gehuurd, die die zo vaak mogelijk wil gebruiken als dat hij kan. Toen ik inmiddels wakker was, gingen we nog even snel naar de Target voor wat boodschappen. Ondertussen is het in het huis een drukte van jewelste, want de bruidegom en de groomsmen zijn, behalve zichzelf en elkaar aan het aankleden, ook een aantal tradities aan het invullen, zoals samen een shotje whiskey drinken.

Rond vijf uur kwamen we aan bij het Ace Hotel, waar de bruiloft plaatsvond. Het hotel heeft een groot zwembad, gelegen bij het hoofdgebouw met eigen bar en lunchroom, en een kleiner, los zwembad met een gebouw dat op een brandweerkazerne leek. Hier werd de ceremonie, het eten én het feest gehouden. Iets na half zes, toen de zo'n achter de bergen verdween en de temperatuur wat was gezakt (het was die middag rond de 30 graden) begon de ceremonie. Bijna iedereen zat op klapstoeltjes die in de bekende "Amerikaanse bruiloft-opstelling" stonden, met een pad door het midden naar het altaar. Ceremoniemeester Richard riep allereerst bruidegom Will binnen, begeleid door zijn moeder. Ondanks de muziek van Queens of the Stone age, hield Daphne het niet droog. De rest van de ceremonie zat ze met ogen vol tranen. Na de bruidegom kwamen de bruidsjonkers en -meisjes binnen, hand in hand. Toen zij in een mooie opstelling stonden, kwam de bruid binnen, met haar ouders. Bij het altaar aangekomen gaf Will ze een knuffel en konden ze gaan zitten. Na een openingswoord en een gebed, gaven ze elkaar al het ja-woord. Toen kregen Daphne en ik nog een rolletje. Bij het "veil and cord"-ceremonie, een Filipijns gebruik, mochten wij een sluier over het bruidspaar leggen en vastspelden. Daarna mochten twee anderen een koord om het paar leggen, waardoor ze lichtelijk vastgebonden waren. Ook hier moesten zij beloften uitspreken, waarna de ceremonie in omgekeerde volgorde weer moest worden afgebroken. Toen een niet zo traditionele traditie: het paar had een liefdesbrief voor elkaar geschreven. Deze hoefden niet gelezen te worden, maar werden in een kist gedaan. Wanneer het bruidspaar het in de toekomst moeilijk heeft, of wanneer zij een jubileum hebben, kunnen ze deze brieven lezen. Toen was het tijd voor de ringen en de zoen!

Hierna ging het bruidspaar in de omgeving foto's maken. De gasten werden om het kazernegebouw geleid, waarvan de achterkant open was. Hier stond buiten een bar voor drankjes (lees: cocktails). Binnen was naast de dansvloer de denjoy zijn set aan het opbouwen, en waren er heerlijke hapjes. Achter een gordijn was de rest van het gebouw gevuld met tafels voor de ongeveer honderd gasten. Toen het paar terugkwam, deden ze eerst een openingsdans. Daarna was het etenstijd. Het voorgerecht bestond uit verschillende salades, eentje met Quinoa en Kale, eentje met bacon en ijsbergsla en een derde, een tomatensalade. Deze werden in schalen opgediend, die over de tafel, op zijn Amerikaans, doorgegeven konden worden. Zo ook het hoofdgerecht, waarbij kon gekozen worden uit mals rundvlees en/of gefrituurde kip met jus en/of vis. Daarbij werden gekruide krieltjes, groene asperges en een lichte risotto geserveerd. Voor het toetje (de taart) kwamen eerst speeches van de twee beste vriendinnen/familieleden van de bruid en een speech van de "best man". Daarna werd er met de ouders gedanst, kregen we een mooie slideshow te zien van het verleden en heden van het paar in foto's en een film van de dag tot dan toe, en tóen werd de taart aangesneden. Ondertussen was het feest losgebarsten, met dansende mensen op de vloer en cocktails naast het zwembad. Natuurlijk mocht een dans met de twee meiden van Junior niet ontbreken, oftewel tweejarige Emma en de vijfjarige Kyra. Het werd ook meer rondzwaaien met de twee in mijn armen. Ondertussen volgde nog een traditie die wij niet kenden: de money dance. Iedereen mag even met de bruid of bruidegom dansen. Daarbij is het gebruikelijk dat je ze wat geld opspeld. Of het één of honderd dollar was maakte niet uit, het ging om het gebaar. Maar leuke traditie ;-) Halverwege het feest werd ook het boeket gegooid (nee, dit keer ving Daphne hem niet) en deed de bruidegom iets soortgelijks. Hij kroop onder de jurk van de bruid en kwam terug met een bandje van de kousen. Ook deze werd gegooid, maar dan in een groep ongetrouwde mannen. Daarna tot een uur of 11 nog meer gefeest en gefeest, van Rock'n'Roll tot r'n'b en van trap music naar linedancing. Toen was het tijd voor het laatste nummer.

Hierna was het feest nog niet over voor ons. De meesten waren naar huis, maar met een kleine groep gingen we nog naar de bar van het hotel. Daphne had al even de wens om 's nacht's naar de rand van de stad te gaan om naar de sterren te gaan kijken. Tijdens het feest had ze twee van de meiden zo gek gekregen om mee te gaan, en ook bruidsjonker Bob ging mee. We reden naar de rand van de stad, naar het begin van een hike-route. Daar strompelden we met onze ongemakkelijke schoenen/muiltjes de berg op. Na zo'n 10 minuten lopen kwamen we bij een grote rots. Daarop geklauterd keken we eerst over de stad uit. Daarna gingen we liggen en keken we naar de sterren... adembenemend. En Daphne vermeldde tussen neus en lippen door "We are lying... On a mountain... We are mountainlions" XD... Na een klein half uurtje gingen we weer terug. Inmiddels was ook de afterparty geblust. Bruidsjonker Edward had een partij taco's en andere hapjes van Jack In The Box gehaald. Na een taco hielden Daphne en ik het voor gezien, want we stonden op instorten. Op dit moment is het 3:36 wanneer ik dit typ...

Will en Mary Ann, bedankt voor een geweldige en bijzondere dag! Wat een eer voor ons om dit mee te mogen maken. Ik had een kaartje achtergelaten met een kleine boodschap voor het paar, een quote van iemand; "The value of a life can be measured by how many times the soul has been deeply stirred". En daarbij de toevoeging dat zij die van ons en iedereen die bij de bruiloft aanwezig was, hebben bewogen...

Groetjes, Sander