Dag 18: Santa Monica Pier & Venice Beach

Vandaag is de eerste dag in Los Angeles. Na een beetje te hebben uitgeslapen (wat wel handig was nadat we gisteren rond middernacht Dave na zijn concert bij zijn hotel te hebben opgehaald) en wat laat te hebben ontbeten, wilden we onze Route 66-reis afmaken, bij het bord op de Santa Monica Pier.

We wilden de route zo dicht mogelijk bij Burbank, waar we slapen, oppakken. Omdat dat door de Hollywood Hills was, wilden we gelijk de Hollywood Sign meepakken. Daarvoor gingen we eerst naar het Griffith Observatory. Helaas hadden meer mensen dat idee - het was er stervensdruk. Bovendien wilden we niet 10 dollar per uur betalen om even een foto te maken. Daarom reden we, toen we er eindelijk doorheen waren, naar een ander uitkijkpunt. Toevallig dezelfde waar Daphne en ik in 2015 waren geweest. Hier was het ook druk, maar we vonden al snel een parkeerplek. Na wat kiekjes en spelen in de speeltuin, vlak onder het uitkijkpunt, gingen we verder.

We pakten de route op in Hollywood, waar we via Beverly Hills, Rodeo Drive en de Santa Monica Boulevard, uiteindelijk bij de pier kwamen. Vlak voordat we aankwamen, nam Anita het stuur over om het laatste stuk te rijden. Parkeren in en om de pier kon niet meer, dus parkeerden we de auto bij het Civic Center. Van hier wat het zo'n 8-10 minuutjes lopen naar de pier.

Op de pier gingen we eerst naar de '66 to Cali', een klein winkeltje waar de jongens hun laatste stempel in hun paspoort konden laten zetten. Midden op de pier staat de paal met "End of the trail", maar aan deze winkel hangt de originele plaat met "Historic Route 66 End". Uiteraard gingen we met beide op de foto, zowel de plaat aan de winkel als de paal op de pier. Daarna liepen we naar het einde van de pier om van het einde te genieten, en weer terug. De pier was bezaaid met verkoopstalletje en -kleedjes, straatartiesten en meer.

We besloten om van de pier te gaan en langs het strand naar Venice Beach te gaan. Het stuk daar naartoe was wat rustiger, met hotels, woningen en parkeerplaatsen, en minder winkels. Inmiddels was het al 4 uur en we hadden sinds het ontbijt om 9 uur eigenlijk niets meer gegeten. Vooral de jongens, maar ikzelf ook, hadden erg honger en waren daarom strontchagrijnig. Daarom haalden we bij een tentje langs het looppad aan het strand een 'grilled cheese' en wat zoete aardappelfrietjes met fruit.

Daarna liepen we verder, en na zo'n 10 minuutjes kwamen we bij het kleurrijke Venice Beach. Deze drukke plek was bezaaid met winkeltjes, stalletjes, straatverkopers, maar ook fietsers, skaters en elektrische steps. Het was een kakofonie aan kleuren en geluiden, waarbij het ene winkeltje de stereo nog harder dan de andere aan had staan. Uiteindelijk kreeg de rest ook honger, dus besloten we bij het Sidestreet Café te gaan eten. Hier was de drankkaart gevuld met cocktails en speciaalbiertjes. Die pasten goed bij de pizza's, burgers en enchilada.

Het begon wel kouder te worden en liepen we allen in een korte broek en shirt met korte mouwen. Toen we rond 6 uur klaar waren, gingen Jeroen en Dave terug naar de garage wandelen om de auto te halen. Ondertussen ging de rest een kijkje nemen bij het skatepark. De stunts van sommige skateboarders waren erg indrukwekkend. Helaas werd het kouder en kouder. Na zo'n 40 minuten gekeken te hebben, liepen we vast naar de plek waar we opgehaald zouden worden. Ikzelf ging vast op de hoek van de kruising staan. Helaas duurde het nog ruim een half uur voordat we werden opgepikt. Bibberend van de kou klommen we de wagen in, verwarming op standje hittegolf en snel terug naar het motel.

Groetjes, Sander