De dag begon op een schappelijke 7 uur, want de vlucht was pas om 12:25. Na de laatste spulletjes inpakken (het meeste hebben we al de dagen ervoor tot diep in de nacht ingepakt) en opruimen, gingen we om 8:00 naar de Weidedreef. Daar stond de taxibus al klaar om zeven man met vier grote koffers, zeven rugtassen en een buggy naar Schiphol te brengen.

Op het vliegveld hadden we ruim de tijd, dus hebben we wat koffie gedronken bij een speeltoestel voor de kids, een vliegtuig in de wolken. Daarna begon rond 11:30 het boarden al. Daphne mocht met Vigo en de kinderwagen eerder naar binnen. Wij kwamen wat later.

Voor ons als ouders was het opstijgen spannend. Althans, hoe zouden de kinderen reageren? Voor Mika was het ook alweer even geleden dat hij had gevlogen, en Vigo vloog voor het eerst. Nou, ze vonden het totaal niet spannend. Vigo had niet door dat we het vasteland hadden verlaten, bij de dipjes bij het stijgen begon hij te giechelen. Wel zat hij heel even met zijn vingers in zijn oren, maar toen ik hem vroeg om te gapen, ging dat snel voorbij.

De KLM verzorgde ons uitstekend, met de bekende dekentjes en oordopjes voor het entertainmentsysteem. Al snel kregen we de eerste, warme maaltijd. De keuze was pasta of kip met aardappeltjes en broccoli. Daarbij een broodje en tapenade, olijfjes en gevulde pepertjes. En drankjes natuurlijk. Vigo at zijn buikje rond met voornamelijk de olijfjes. Een paar uur later kregen we koffie of thee met een appelkoekje. Zo'n anderhalf uur voor de landing kregen we nog een Panini met kaas, tomaat en pesto.

Vliegen met twee kleine kinderen houdt je wel bezig. Ondanks dat de vlucht bijna 8 uur duurde, en de kids zichzelf zo goed mogelijk bezig hielden (al dan niet met de Nintendo Switch of de tablet), ben je toch constant dingen aan het pakken, luiers verschonen en meer. Alles bij elkaar heb ikzelf één film gekeken. Ook de dutjes gingen niet even makkelijk, maar uiteindelijk hebben ze allebei goed geslapen. Ook de landing ging voorspoedig, Vigo moest bij het dalen weer lachen door het rare gevoel in zijn buikje. Al met al hebben ze zich supergoed gedragen en was het vliegen een peulenschil.

We landden om 14:28 locale tijd. We zaten achterin, dus we moesten even wachten voor we eruit komen. Maar bij het vertrekken kwamen we de piloot tegen en dus gelijk een leuke foto erbij.

We gingen redelijk snel door de douane en de koffers waren er ook snel. Toen was het alleen even zoeken hoe naar de car rentals te komen. Wat bleek: er reed een tramlijn langs alle terminals, deze zette ons iets verderop af bij de balies van alle autoverhuurbedrijven.

Het regelen van de auto kostte iets meer moeite dan gedacht. Dit duurde wat langer, omdat de naam op de reservering, op het paspoort, op het rijbewijs en op de creditcard allemaal verschillend waren. Daarnaast moesten er nog twee extra bestuurders bij, bij het reserveren kon dit niet dus dit alles zorgde voor wat vertraging. Maar met de hulp van de supervisor werd alles geregeld. We werden naar boven gestuurd om een zilveren Ford Explorer te zoeken. Deze werd nog schoongemaakt, maar na 8-10 minuutjes werd deze netjes voorgereden. Het was even passen en meten, maar alle koffers en tassen pasten er keurig in.

Na een kort ritje waren we bij de Holiday Inn in Niles, ons hotel voor de komende dagen. We hebben twee ruime kamers met elk twee grote bedden. Na even rusten was iedereen toch wel hongerig. We hadden geen zin om nog ver weg te gaan en we zagen dat er een White Castle in de buurt zit, bekend van de 'Harold & Kumar'-film. Deze simpele fastfoodketen staat bekend voor hun sliders, kleine hamburgertjes. Maar inmiddels was de kaart flink uitgebreid. Iedereen had een aantal sliders met patatjes en frisdrank. Nou had de automaat flink wat smaakjes, de keuze was reuze. Alleen al Dr. Pepper was er in een zestal smaakjes. Daarna gingen we terug naar het hotel. De boys lekker in bad, waarna ze snel vertrokken waren. Op naar morgen, naar downtown Chicago.