Vandaag probeerden we eerder naar de stad te rijden, zodat we op tijd bij de parking waren voor het 'early bird'-tarief. Helaas kregen we daardoor wel te maken met demorning commute. Desondanks waren we ruim op tijd.

De dag begon wat frisser. We parkeerden in dezelfde parkeergarage, welke in het midden van het centrum ligt. Toen liepen we naar het beginbord van de Route 66, tegenover het museum, the Art Institute of Chicago. Blijkbaar zijn we er gisteren ook al onderdoor gelopen, maar door de regen en de daarbij ontstane haast hebben wij deze totaal gemist. Vervolgens zijn we een route gaan wandelen, welke door de gids werd aangeraden. Het leidde ons naar het Chicago Board of Trade building, een prachtig gebouw wat het beginpunt was. Een deel van deze route hadden we al gelopen, daarom liepen we door naar de Sears Tower voor een pitstop. Daar haalden we wat Do-Rite donuts, die flink zwaarder en "koekiger" zijn dan wij gewend waren. Daarna gingen we de brug over, op zoek naar het "John Hopkins", een gebouw met een restaurant bovenin, met uitzicht over de stad. Helaas bleek dit restaurant er niet meer te zijn. Ook vertelde men bij de receptie dat dit echt niet het John Hopkins-gebouw was, ondanks dat Google maps dit zei. Dus vervolgden we onze wandelroute, langs het water en de brug weer over, door het financial district en bij het Richard J. Daley-plein, waar een kunstwerk van Picasso staat. Toen kwamen we bij een straat met winkels, waaronder de ons bekende 'Ross dress for less'. Hier hebben we zo'n anderhalf uur doorgebracht, op zoek naar de nodige vervangende kleding voor de jongens en speelgoed voor onderweg. Toen liepen we de route af, welke eindigde bij de "Magnificent Mile", een grote en bekende winkelstraat. We liepen de straat tot halverwege, waarna we rechtsaf staken om naar de Navy Pier te gaan. Deze pier is een hotspot voor toeristen en locals, met een reuzenrad en allerlei attracties, een beer garden, allerlei kleine souvenir shops en eet- en drinkgelegenheden. Omdat we voor de kleine jongens nog niet zoveel hadden gedaan, gingen we naar het Children's Museum, wat eigenlijk gewoon een gigantisch speelparadijs was. De jongens vermaakten zich kostelijk in de verschillende ruimtes, waaronder een kamer met allemaal racebanen voor Hot Wheels-autootjes, een ruimte met een gigantische watertafel, inclusief dammen, spuiten en meer. Ook was er een klimbos, een ruimte waar je botten kon opgraven, een brandweer-gedeelte en meer.

Ondertussen waren Jeroen en Dave de wagen halen, om deze onder de pier te parkeren zodat we wat langer hadden om te eten. De auto moest namelijk voor 7 pm uit de andere garage zijn, anders verviel de early bird-tarief. Dit duurde even, mede dankzij een weigerende Tomtom. Gelukkig lukte het om op gevoel de pier te bereiken, dus ging de rest een rondje om de pier lopen. Vigo was doodop en viel al snel in slaap. Aan het einde van de pier was Mika er ook klaar mee. De zuidzijde van de pier is leuk aangekleed met allemaal tentjes en opstapplaatsen voor rondvaart(speed)boten. Ook heb je hier een prachtig zicht over de skyline van Chicago. Aan het einde was de beer garden, evenals een mooi uitzicht over Lake Michigan. De noordzijde was echter, op het uitzicht na, niet zo mooi. Het was vooral een lange toegangsweg voor de garages, met een erg smal looppad ernaast.

Bij het einde aangekomen waren Jeroen en Dave inmiddels gearriveerd en gingen we op zoek naar eten. We kwamen bij het bar-restaurant van ene Harry Caray terecht, blijkbaar een bekende oud-sportcommentator op radio en televisie. Het restaurant was helemaal aan hem gewijd en stond vol met allerlei sport- en filmgerelateerde verzamelobjecten die hij in de loop van zijn carrière verzameld had en/of aan hem geschonken waren. Van gesigneerde American Football-, baseball-, basketball- en ijshockey shirts, (hand)schoenen en ballen. Maar ook Wilson uit Cast Away, pakken van de Ghostbusters en meer. Daar namen we een lekker biertje en een fijne burger met patat. De jongens niet, die sliepen nog steeds...

Voordat we naar het hotel terugreden, wilden we eerst een stuk van de Route 66 rijden, van het "begin" (bij het bekende bord, welke door de jaren heen een aantal keer is verplaatst), tot ongeveer een half uur verderop. Onderweg kwamen we een aantal points of interest tegen, maar in het donker was het toch wat moeilijk om te spotten. Bij het terugrijden naar het hotel, stuurde de Tomtom ons opeens via de snelweg terug naar Chicago. Een flinke omweg, maar wel eentje die ons beloonde met een prachtig zicht van de verlichte skyline by night

Na zo'n 20 minuten waren we terug. Daar was het inpakken geblazen, want morgen wacht de eerste etappe. En gelijk een lange...

groetjes Sander