Het reisdoel voor vandaag is Oklahoma City. Maar niet voordat we lekkere wafels gebakken hebben bij het ontbijt. Het Amerikaanse bloed begint door onze aderen te stromen. De eerste stop is het Colemantheather in Miami, Oklahoma. Een theater uit de jaren 20. Ondanks dat er een bordje gesloten hing mochten we binnenkijken. We kregen zelfs een rondleiding en gratis popcorn voor Mika. Het theater was behoorlijk in verval geraakt, er huisden zelfs vogels in. Een aantal jaren geleden is het theater in oude stijl hersteld Zelfs het orgel is gerenoveerd. Je kon de sfeer uit de jaren 20 voelen.

In Tulsa konden Mika en Vigo een stempel halen voor hun paspoort. En een foto maken met the giant. De rest van de dag hebben we vooral door de regen, de route gevolgd naar ons einddoel. De oude route66 deed z’n naam meer dan eer aan op een groot deel van rit. Een constant veranderende omgeving zorgde ervoor dat we ons niet hoefden te vervelen. We gebruiken diverse bronnen om de reis te plannen. Enkele apps en twee reisboeken. Een ervan, een gedetailleerd soort logboek, is een beetje onze reisbijbel geworden. De schrijver ervan, Jerry Mc Clanahan, woont vlak langs de route. In het boek staat een uitnodiging om het door hem te laten signeren. Die kans lieten we natuurlijk niet voorbij gaan. In de loop der jaren had hij heel wat spullen verzameld, zoals borden, neon, een benzine pomp, asbakken, teveel om op te noemen. Ook schildert hij niet onverdienstelijk. Helaas niet te betalen voor ons. Maar de fotoafdrukken die hij ervan maakt, liggen meer in ons budget. Ook die gesigneerd natuurlijk. Al met al kostte dat wat tijd. In ‘de bijbel’ werd de boomerang geadviseerd. Een diner in rock and roll stijl waar typische Amerikanen met pick-ups voor komen rijden om een burgertje te nuttigen. Onze giant Ford misstond niet daartussen in. Het laatste stuk reden we in het donker, grote neonreclames bevestigen het beeld uit films. It’s real.

groetjes Anita