De dag begon, helaas, in een koud en regenachtig Amarillo, Texas. Het ontbijt, welke in dezelfde ruimte als de receptie van de Inn was, was simpel maar met wat verrassingen, zoals Twinkies, Dingdongs en Cheese Strings. Na het inruimen van de auto gingen we op weg naar het Westen, eerst naar het oude gedeelte van Amarillo waar een visitors center staat. Hier kregen de jongens een stempel in hun paspoort én een platgewalste penny met een icoon uit Texas erop. Vigo koos een schuine Cadillac en Mika een Bullhorn, een koe met grote horens. Toen gingen we naar de bekende Cadillac Ranch... in de regen en de kou. Vlak daarvoor zagen we de '2nd Amendment Cowboy', een groot beeld van een cowboy. En vlak daarna dus de rij met Cadillacs die met de neus schuin in de grond stonden. Helaas was de weg erheen erg modderig en nat. Vlak daarvoor werden we gewaarschuwd om op het gravel te blijven, maar wij (Anita, Daphne en Sander) met onze koppige koppen, waagden toch een poging om bij de Cadillacs te raken. Uiteindelijk lukte mij dit, snel wat kiekjes gemaakt, en toen volle vaart terugrennen naar de auto. Daarbij koos ik een pad naast het natte gedeelte, maar bij iedere stap kwam er een centimeter aan modder aan mijn schoenen bij. Volledig natgeregend keerden we terug bij de auto. Vlak daarna moest er getankt worden, en aangezien ik al nat was, kon dat er nog wel bij. De overkapping van het station hielp helaas niet.

We reden door naar het Westen, naar Adrian. Hier lag het middelpunt van de route, en zoals bij iedere bezienswaardigheid zit daar ook een restaurant en giftshop bij. Wel een restaurant met heerlijke blueberry-banana pie, en de plaatselijk beroemde 'ugly pie'. Dit Midpoint Café was ook de inspiratie voor "Flo's V8-Café" uit de film Cars. De aanwezige dames waren erg vriendelijk en de jongens kregen, naast stempels in hun paspoort, zelfs nog een cadeautje. Inmiddels was het weer een heel stuk beter, droog met een beetje zon.

Daarna gingen we via de Interstate door naar New Mexico, wat meteen herkenbaar werd door het radiostation dat Latijn-Amerikaanse muziek uitzond. De eerste stop hier was Tucumcari, waar het beroemde "Blue Swallows Motel" staat, het oudste motel aan de Route 66. In een rij met andere markante motels als ook het Tee Pee Curios. Toen reden we naar Santa Rosa, waar het Route 66 Auto Museum staat. Buiten werden we al begroet door wat klassiekers, maar binnen stonden de echte juweeltjes. En Mustang, Corvettes, een Bronco, een Nissan 280ZX, een aantal Chevrolet pick-ups en een paar heusehot-rods, in prachtige staat (of met veel patina).

Daarna gingen we in één ruk door naar Albuquerque, waar ons een vervelende verrassing stond te wachten. Het motel waar we zouden verblijven, was niet veel soeps. Een kamer lag aan een (binnen)zwembad, waardoor de geur van chloor de kamer binnendrong. De andere kamer, althans degene die we eerst kregen toegewezen, bleek nog in gebruik te zijn. Daarnaast was er geen ontbijt inbegrepen, alhoewel dat volgens Expedia wel het geval was. Na een hoop gedoe en een tijdlang aan de chat te hebben gehangen (bellen lukte niet), kreeg de medewerker het voor elkaar om de reservering te cancellen en het geld terug te boeken.

Daarna was het zoeken naar een ander hotel/motel. We vonden een geschiktere plek aan de andere kant van de stad. Deze bleek echter bijna vol te zijn, maar na wat geregel hadden we toch twee kamers. Eentje op de tweede verdieping en eentje op de zevende. Daarna gingen we eten in de 'Lobby Lounge' van het hotel, waar live muziek gespeeld werd, een robot eten rondbracht en er ook nog vlakbij een feestje werd gegeven. Een lekker biertje om het einde van de dag te vieren, ging er dus wel in.

Groetjes, Sander