Vandaag stond een dag naar de Grand Canyon op het programma. En voor Anita zou het helemaal spannend worden; zij kreeg nog een helikoptervlucht óver de Grand Canyon voor haar verjaardag cadeau.

De dag begon alleen met iets meer stress. Om de boeking volledig te maken, moesten we naar hun receptie bellen. De telefoons op de kamers in het motel lieten dit echter niet door. Na het ontbijt, waar we ook kennis maakten met een stel uit Eindhoven, belden we vanaf de receptie. Daar bleek dat we wel een half uur van tevoren aanwezig moesten zijn. Dus was het even haasten, allemaal in de auto en gas erop.

Uiteindelijk waren we ruim op tijd bij Grand Canyon Airport aanwezig. Het was nog even zoeken waar het precies was, maar uiteindelijk kwamen we bij Papillon Helicopter Tours terecht. Hier stonden 8-9 helikopters klaar om mensen over en door de Grand Canyon te vliegen. Het was een komen en gaan van helikopters. Mika en Vigo vonden het erg indrukwekkend. Eerst keken we (met zijn allen) de veiligheids-instructievideo. Daarna mochten we met zijn allen naar buiten om al wat foto's te maken. Niet lang daarna mocht Anita met een aantal anderen naar hun helikopter. Ze viel met haar neus in de boter, want ze mocht voorin naast de piloot zitten. We zwaaiden haar uit (Sander, Mika en Vigo van binnen) en weg was ze.

"Ja ja vandaag ging het gebeuren. Jeroen had voor mijn verjaardag een helikopter vlucht gegeven boven de Grand Canyon. Omdat onze reis globaal vast stond had hij nog niet geboekt. Gisteren was iedereen het erover eens, Muttie gaat morgen vliegen. Samen met Sander geboekt. Het is nu echt. Wat een ervaring was dit. Zoooo mooi was het en wat had ik super geluk. Ik mocht voorin naast de piloot. Het uitzicht was fantastisch. Na ruim een half uur was de pret weer over. Maar als je dan aankomt vliegen en de hele familie staat je op te wachten, dan ben je een hele gelukkig Muttie."

Nadat iedereen weer met beide benen op de grond stond, gingen we verder naar de ingang van het park. Daar lag een nare verrassing te wachten, want het was er mega druk. Er waren vier rijen voor auto's, en allemaal stonden er 15-20 auto's per rij te wachten. De meesten moesten nog toegang betalen of een park pas kopen. Mede daardoor duurde het extra lang. Overigens had Anita dit vanuit de helikopter al gezien, maar dat was ze even vergeten te melden.

Eenmaal erdoor konden we rap naar het visitor center en de eerste uitkijkpunt, Mather Point. Vigo was helaas in de auto in slaap gevallen. Junior Ranger Mika telde steeds goed of iedereen er was. Toen moesten we in een cirkel staan en vertelde hij wat we allemaal gingen doen en beleven. Ook zocht hij contact met local wildlife.Van dit eerste punt liepen we naar links, langs verschillende uitkijkpunten, waar natuurlijk mooie kiekjes gemaakt moesten worden. Uiteindelijk kwamen we bij Yavapai Point en het Geology Museum. Hier hingen toevallig mooie vesten met 'Junior Ranger' erop, dus natuurlijk moesten we die halen voor Mika. Vigo, die inmiddels wakker was, kon niet achterblijven, dus die kreeg een eekhoornknuffel. Inmiddels was het al laat in de middag en hadden we flink honger. We gingen met de bus terug naar het Visitor Center, waar we snel wat broodjes haalden. Daarna pakten we de auto en gingen we naar het meest oostelijke uitkijkpunt, Desert View. Daar keken we nog even naar de zon die steeds lager kwam.

Daarna lieten we het park onder de vrolijke noten van 'Engelbewaarder' achter ons. Na een poosje kwamen we bij het plaatsje Cameron, waar we tankten en een burger van de Burger King aten. Daarna reden we met het ondergaande zonnetje naar Flagstaff terug. Morgen passen we de route iets aan en gaan we via Kingman naar Las Vegas.

Groetjes, Sander en Anita