Vandaag was het weer vroeg uit de veren. We verlaten we Las Vegas, Nevada om naar het Zuid-Westen te trekken. Dat was wel even doorbijten omdat we toch wat later naar bed gingen. Viva Las Vegas. Dave moest vroeg op het vliegveld zijn. Hij gaat een dag eerder naar Los Angeles voor een concert.

Daarna liepen we naar het hotel naast ons, New York New York, om in "Greenwich" te ontbijten. Helaas duurde het wat lang en was de keuze niet zo groot, dus werd het koffie met donuts, muffins en chocoladebroodjes. Boven ons hoofd zat de achtbaan die dwars door het hotel gaat. Niets te gek in Las Vegas. Daarna terug naar het kasteel, uitchecken en naar de auto.

We gingen terug naar Kingman, Arizona om daar de Route 66 te vervolgen, maar niet voordat we een omleiding over de Hoover Dam namen, een immense stuwdam, waar ook de grens ligt van Nevada en Arizona. Op de heenweg waren we hier pardoes langs gereden, en vanaf de brug die hier langs gaat, kan je de dam niet zien. Natuurlijk ook uitstappen voor een kiekje. Helaas bleek de weg aan het einde dicht te zijn, dus moesten we weer terug, nogmaals over de dam en alsnog de snelweg erlangs nemen.

Na een stop op Route 93, waar we een plaspauze hadden en wat Subway-broodjes meenamen, gingen we naar Kingman. Daphne nam het stuur van Sander over en ging de route naar Oatman, een oud goudzoekersdorpje in de bergen, wat erom bekend staat dat er ezels vrij in en om het dorpje lopen. En ja hoor, nadat Daphne ons door een lang en smal bergweggetje met prachtige vergezichten omhoog had geleid, kwamen we in het dorpje terecht. En hoewel de weg erheen redelijk rustig was, was het dorpje zelf gevuld met mensen, quads en atv's, motoren en... ezels. Er liepen er een stuk of vier, vijf rond. Terug in de tijd was dat. Ezeltjes op straat, waarvan er één de plaatselijke winkel wilde bezoeken. Hij of zij was helaas niet echt welkom.

Nadat we wat hadden rondgekeken en iedereen een ezel had geaaid, gingen we verder. Het was weer een eind over de bergweg naar beneden, op weg naar Needles.

Net voor de Colorado rivier was het even slikken we moesten terug. "Stremming". Hup draaien en weer door. Nou snel door was het niet. Met heel wat vertraging kwamen we in Needles aan, waar de jongens hun paspoorten weer konden laten stempelen.

We zijn inmiddels ook in de negende staat aangekomen: Californië, de laatste staat van onze reis. Inmiddels is het weer rustig op de weg dus we kunnen lekker doorrijden. Naast ons ligt de spoorlijn waar superlange goederen treinen rijden. De langste die we geteld hebben had 220 wagons, er leek geen einde aan tekomen. Het landschap ruig en wijds met een prachtige wolken lucht. Ineens in het landschap doemt een oud café en hotel op. Roy's hotel en café. Wat zal dat vroeger een verademing geweest zijn om even te rusten. Wij stoppen ook even voor het wisselen van chauffeur. Dap gaat lekker achterin en Jeroen rijdt verder.

Ook de treinen rijden weer naast ons. Verder komen we bijna niemand tegen. Wat een tegenstelling met de laatste 2 dagen. Het begint al donker te worden als ons hotel in zicht komt, waar we ons hoofd te rusten leggen. Morgen gaan we naar Los Angeles.

Groetjes,

Anita en Sander